Görebilsek de tedbirlerimizi ona göre alsak ama ne mümkün?
Görünmeden ta Çin'den buralara gelen bu illet hepimizi her an tehdit etmekte, tedirgin etmekte.
Yakın arkadaşlarım Tahir ,Esin ve Nesrin kardeşlerin saygıdeğer babaları; bizlere de çok babalık yapmış olan emekli Tümgeneral, eski Devlet ve Gençlik Spor Bakanı Abdullah Tenekeci paşa 24.08.2020 de, benim ticarete başladığım da ilk ortak olduğum ve bu güne kadar da sevgi ve saygıyı kendisine karşı hiç yitirmediğim, bizlere her daim kol kanat germiş ve bizlerin gençlik dönemi hatalarını hep toleransla karşılamış olan Mehmet Çınar abimizde 29.08.2020 tarihinde sessizce aramızdan ayrılıp gittiler.
Her ikisininde mekanı cennet olur inşaallah.
Bizler onlardan çok razıydık inşaallah onlarda bizden razı olurlar, birbirlerine cennette komşu olurlar.
Her iki büyüğümlede sayısız hatıralarımız var.Her ne zaman başımız sıkışsa, amca diyerek koştuğumuz merhum Abdullah Tenekeci bir kez olsun yeter artık demeden bıkmadan üşenmeden önümüze düşüp bizim dertlerimize çare olmuşdur.
Bir keresinde Avrupa'dayım ve kardeşim acil hasta olmuş, o günlerde Ankara'da üniversite tahsili görüyorken, Allah razı olsun Abdullah Tenekeci amcamız onu aldırıp hastaneye yatımını sağlamış ve tedavisiylede yakından ilgilenmiş. Biz başka ne isteriz bu bize yeter artar, keşke sağ olsalarda ellerini öpsek saygılarımızı bildirsek.Haklarını helal ederler inşaallah.
Mehmet Çınar abimize gelince çok fedakar ve korumacı kollamacı bir insandı rahmetli. Bir gün bir grup turiste birkaç halı sattık, birkaç gün Konya'da kaldılar ve birazda olsa bir samimiyet oluştu, ve onlar bizden Türk musikisi dinleyebilecekleri bir yer olup olmadığını sordular, bizde ancak pavyonlarda canlı müzik proğramı olduğunu kendilerine söyledik. Bize haydi gidelim demezler mi? Neyse dükkanların kapanışından sonra ortağım Asım Kaplan ,ben ve misafir turistler o gün en popüler mekan olan Teksas Pavyona gidelim dedik ve rahmetli Mehmet Çınar bu durumu bildiğinden biz gittikten sonra bize haber etmeden dünürü TaekWando antrenörü rahmetli Hanefi Kökçınar'ı yanına alarak pavyona geliyorlar.Her ikiside beş vakit namazını kılan bu insanlar pavyonda çocukların başına birşey gelmesin diye bize görünmeden oturuyor hiçbirşey içmeden, bizi uzaktan takip ediyorlar ve biz çıkınca onlarda sessizce çıkıp evlerinin yolunu tutuyorlar.
Bu mevzuyu bize çok sonraları rahmetli Hanefi abimiz bizzat anlatmıştı.Bu insanlar bize adeta birer babaydılar ve özverileri sonsuzdu.
Düşünebiliyor musunuz, yıllarca birlikte anılarınız olan ve birlikte mesai harcadığınız insanlar bir anda yok olup gidiyorlar ve siz onların cenaze törenlerine bile katılamıyor, kabirlerine bir tutam toprak bile atamıyorsunuz. Ne Corona imiş bu be?
Durum böyle olunca da insan sevdiği bu insanların göçüp gittiklerini bile idrak etmede zorlanıyor,adeta hala yaşıyorlarmış gibi bir hisle onları hatırlıyor.
Çok ama çok dikkat etmeli ve büyüklerimizi riske sokacak hal ve hareketlerden uzak durmalıyız. Böyle devam eder ve bizlerde toplum olarak yeterli itinayı göstermezsek ilerki günlerde ellerini öpecek , saygılarımızı sunacak yaşı itibarıyla kemale ermiş insan bulamayız, arar dururuz. Kıymetlerini o zaman anlarız da iş işten geçmiş olur.
hem sağ ,hemde sağlıklı kalın.
Bu günlük hoşça kalın.