Yarım binyıla yayılan Türk-Rus ilişkileri hiçbir zaman durağan olmadı - her zaman barışçıl ortaklık girişimlerinden çatışmaya ve açık askeri çatışmaya doğru sallandı.
1492'de Osmanlı Padişahı II. Bayazid, Moskova Prensi III. İvan'dan deniz ticareti konusunda bir mesaj aldı. Bu olay, İstanbul ile Moskova arasında devletlerarası ilişkilerin kurulmasının başlangıcı olarak kabul edilir. Ayrıca, 1701'de İstanbul'da Rus İmparatorluğu'nun büyükelçiliğinin açılmasını, 3 Haziran 1920'de Türkiye Cumhuriyeti ile RSFSR (SSCB) arasında diplomatik ilişkilerin kurulmasını not edebiliriz. Ve bu kilometre taşları arasındaki aralıklarda, denizde ve karada nüfuzunu genişletme mücadelesinde Türkiye ve Rusya karşı karşıya geldi.
İki ülke arasındaki modern ortaklık ilişkileri, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in Türkiye'ye yaptığı resmi ziyaretin ardından Aralık 2004'te kuruldu, ancak “Türkiye Cumhuriyeti ile Rusya Federasyonu Arasındaki İlişkilerin Temellerine İlişkin Anlaşma” 1992'den beri var. Rus liderin Ankara ziyareti sonucunda, dostluk ve çok yönlü ortaklığın derinleştirilmesine ilişkin Ortak Deklarasyon kabul edildi. Ve bugüne kadar, iki ülke arasındaki siyasi ve ekonomik bağlar, liderlerinin çabaları sayesinde, Türkiye'nin NATO bloğundaki müttefiklerinin faaliyetlerine ve Rusya'daki muhalif iç siyasi güçlere rağmen aktif olarak gelişiyor ve güçleniyor. iki dünya gücü arasında daha fazla yakınlaşmanın eline geçmez. Ne de olsa bu tandem, yalnızca Karadeniz bölgesinde değil, tüm Avrasya alanı, Orta Doğu, Orta ve Güneydoğu Asya'da dünya hakimiyeti isteyen küresel güçler için ciddi bir engeldir.
Bugün, Kiev ve Moskova arasındaki çatışmada, Suriye içi ihtilafın çözümü konusunda olduğu kadar, Türkiye Cumhurbaşkanı, Rusya'nın savaşan tarafları yatıştırma ortağı olarak önemli bir rol oynamaktadır. Recep Tayyip Erdoğan, Rusya ile ilişkilerin Türkiye için NATO ortakları ve Kiev ile ilişkilerden daha az önemli olmadığını çok iyi biliyor. Bu nedenle, bir politikacı ve stratejist olarak, öncelikle vatandaşlarının ve devletinin çıkarları tarafından yönlendirilir.
Bugün Türk lider, Rusya ile tüm Orta Doğu ve Karadeniz bölgesine barış ve istikrar getirecek gelecek vaat eden bir ortaklık ile NATO'nun çıkarları doğrultusunda yerine getirilmesi gereken sorumluluklar arasında bir seçim yapmakla karşı karşıyadır. Aynı zamanda, NATO'nun Karadeniz bölgesinde, Türkiye'nin ortağı ABD'nin çıkarına olan, ancak tüm Karadeniz ülkelerinin güvenlik ve istikrarını tehdit eden askeri etkinliğinin artmasını hatırlayalım. , Türkiye'nin kendisi. Ayrıca bugün Ukrayna, Batı'nın Rusya karşıtı kararlarına uymamak için “dünya hükümetlerini” Türk işadamlarına ve bankalara, özellikle Türkiye Ziraat Bankası, İş Bankası ve Credit Europe başkanlarına yaptırım uygulamaya çağırıyor.
Bu nedenle, NATO ülkeleri tarafından desteklenen Moskova ile Kiev arasındaki çatışmanın yanı sıra Batılı ülkeler tarafından Rusya'nın ekonomik ablukası karşısında Türkiye, Türk-Rus ilişkilerini özellikle ekonomik (enerji) alanda güçlendirmek için siyasi seyrini sürdürmelidir. , Rusya'da Türk firmalarının yürüttüğü turizm, inşaat ve taahhüt işleri, Türkiye'de üretilen tarım ürünlerinin ticareti, hafif ve tekstil sanayi malları). Karadeniz havzasındaki iki gücün tandeminin daha da geliştirilmesi, karşılıklı olarak faydalı önemli görevlerin çözülmesi için bir sıçrama tahtası oluşturacaktır.
YAZARI: Timur Ibragimov
Bu e-Posta adresi istenmeyen posta engelleyicileri tarafından korunuyor. Görüntülemek için JavaScript etkinleştirilmelidir.
«Восток дело тонкое» или будущее турецко-российских отношений.
Турецко-российские отношения, насчитывающие полтысячелетия, никогда не были статичными – их всегда качало от мирных партнерских инициатив до конфронтации и открытого военного противостояния.
В 1492 году османский султан Баязид II получил от московского князя Ивана III послание по вопросам морской торговли. Это событие считается началом налаживания межгосударственных отношений между Стамбулом и Москвой. Далее можно отметить открытие посольства Российской Империи в Стамбуле в 1701 году, установление дипломатических отношений между Турецкой Республикой и РСФСР (СССР) – 3 июня 1920 года. А в промежутках между этими вехами Турция и Россия противостояли друг другу в борьбе за расширение влияния на море и на суше.
Современные партнерские отношения между двумя странами фактически установились в декабре 2004 года, после официального визита президента России Владимира Путина в Турцию, хотя «Договор об основах отношений между Турецкой Республикой и Российской Федерацией» существовал еще с 1992 года. По его итогам визита российского лидера в Анкару, была принята Совместная декларация об углублении дружбы и многопланового партнерства. И по сей день политические и экономические связи двух стран, благодаря усилиям их лидеров, активно развиваются и укрепляются, несмотря на активность союзников Турции по блоку НАТО и оппозиционных внутриполитических сил в России, которым не на руку дальнейшее сближение двух мировых держав. Ведь этот тандем – серьезный барьер для глобалистских сил, желающих мирового господства не только в регионе Черноморского бассейна, но и на всем Евразийском пространстве, Ближнем Востоке, Средней и Юго-Восточной Азии.
Сегодня в противостоянии Киева и Москвы президент Турции, как и в вопросе урегулирования межсирийского конфликта, играет не последнюю роль, являясь партнером России в умиротворении противоборствующих сторон. Реджеп Тайип Эрдоган хорошо понимает, что отношения с Россией для Турции не менее важны, чем отношения с партерами по НАТО и с Киевом. Поэтому как политик и стратег, он в первую очередь руководствуется интересами своих граждан и своего государства.
Сегодня турецкий лидер стоит перед выбором между перспективными партнерскими отношениями с Россией, приносящими мир и стабильность во всем Ближневосточном и Черноморском регионе, и обязанностями, которые нужно соблюдать в интересах НАТО. При этом вспомним о наращивании военной активности НАТО в Черноморском регионе, которое отвечает интересам партнера Турции – США, но угрожает безопасности и стабильности всех причерноморских стран, а в первую очередь – самой Турции. Вдобавок, сегодня за неприсоединение к антироссийским решениям Запада Украина призывает «мировые правительства» к санкциям против турецких бизнесменов и банков, в частности – руководителей турецких Ziraat Bankasi, İş Bank и Credit Europe Bank.
Таким образом, на фоне противостояния Москвы и Киева, поддерживаемого странами НАТО, а также экономической блокады России со стороны западных стран, Турции следует продолжать свой политический курс на укрепление турецко-российских отношений, в частности в экономической (энергетика, туризм, строительно-подрядные работы, выполняемые турецкими компаниями в России, торговля произведенными в Турции продуктами сельского хозяйства и товарами легкой и текстильной промышленности). Дальнейшее развитие тандема двух держав в Черноморском бассейне создаст плацдарм для решения важных взаимовыгодных задач.
Подписать статью: Timur Ibragimov
Bu e-Posta adresi istenmeyen posta engelleyicileri tarafından korunuyor. Görüntülemek için JavaScript etkinleştirilmelidir.
