Anap döneminin bakanlarından, şimdilerde Doğru Parti genel başkanı Rifat Serdaroğlu ile bir sohbet imkanım oldu. Sohbet esnasında genel siyasete dair ve de ülke meselelerine ait konulara değinmiştik.

Yaşlı kadınlarımızdan Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün öldüğü gün duydukları üzüntüyü ve panik halini birkaç kez dinlemişimdir. Atatürk'ün ölüm haberini alır almaz sokaklara çıktıklarını, ne yapacaklarını, nereye gideceklerini bilemeden kaldırımlara ve buldukları taşlara oturup ağlaştıklarını, dövündüklerini anlatırlardı. Ortak haykırışları 'şimdi bizim halimiz ne olacak' veya 'Cumhuriyetimiz, ülkemiz ne olacak' şeklindeymiş.

Gençliğimizde Turan dediğimiz zamanlarda, hayalcilikle suçlanırdık, Dış Türkler konusunu dile getirdiğimizde, tepki de alırdık.

Antalya'nın 1986 turizm yasası kabul edilmesinden önceki halini, Toroslar da ve eteklerindeki yaşam koşullarını unutup sonradan sosyetikleşmiş meslek odalarının bazı yöneticilerine birkaç hatırlatma yapmalıyım. Dışarıdan gelip yerleşerek odalara kaydolmuş kişilere fazla kabahat bulamayız belki ama, onlarda jakuzili dairelerinden çıkıp kentimizde ve kırsalda ne gibi sorunlar olduğunu araştırmadıklarından kusurlu sayılabilir.

Eskiler, bir musibet, bin nasihate bedeldir derlerdi. 17 Ağustos 1999'da insanları uykudayken olan 7.4 büyüklüğündeki Gölcük depremi felaketinin üzerinden 20 yıl geçti. Resmi bilgilere göre 18.373 kişi yaşamını yitirmişti, yüzlerce kişi de sakat kalmıştı. 300 bin üzeri konut ve iş yeri hasar görmüştü.